बुढाले अब बोलेर साध्य हुन्न, बरु आज चैं बुढीले भनेझैं छोराको सुरुवाल आफै फेर्दिनु पर्ला भन्दै, छोराको सुरुवाल दुबै हातले तान्यो। सुरुवाल सबै भिजेकोले नभिजेको ठाउँ खोज्दै तान्दै थियो, छोराले फेरि पिसाब फेर्दियो, तुरुरु....। बुढाको मुखमै पर्यो। "छि छि! मोरो छोरोले जल मुखैमा राख्दियो। हत्तेरीका!"
अब त बुढीलाई बोलाउन पर्यो भनेर "ए बुढी!" भनेर चिच्याउन लागेको थियो, उता बुढी बम भएर पड्किहाल्यो। "एउटा सुरुवाल पनि फेराउन सकेन? बुढा!" अब बुढालाई सकस भयो, भनौं भने आफ्नै बेइज्जत, नभनौं भने छोराले मुत्रजल मुखाँ हाल्देछ। "भयो! भयो!" बल्ल तल्ल छोरालाई आर्को सुरुवाल फेर्दियो। अनि मुख धुन गयो।
बुढीले ठ्याक्कै देख्यो, "के भयो? छोरोले जल चढायो?" बुढीले जिस्क्यायो। बुढा मौन रह्यो, र मनमनै भन्यो, बिचरा बुढीले यस्तो कति बेहोर्यो होला। आफुलाई एक पटक पर्दा यस्तो भयो। अस्तु।
No comments:
Post a Comment