पाइन्टको प्वाल

बुढी: के हो बुढा? पाइन्ट लाउन आउंदैन? 

६० बर्षे बुढालाई आफ्नै बुढीले हपार्दै सोधेछ। 

बुढा: खोइ कता, के भो र बुढी? संधै लाइरा त हो नि! 

बुढाले कता के भो भेउ पाउन सम्म सकेन। 

बुढी: तिम्रो राजखानी निर हेर त! के ताल होला पाइन्टमा प्वाल पारेर आएछ। किन प्वाल पारेको हँ? उमेर गएसी दु:ख दिन्छन् भन्थे, हो क्यार! 

बुढा: मलाई के थाहा? कहिले कता प्वाल परेछ भनेर, न मैले जानी जानी प्वाल पारेको ! पुरानो भएसी पर्‍यो होला नि प्वाल। अनि मैले राजखानी मै प्वाल पार्छु होला त! 

बुढी: तिम्ले नपारेसी कस्ले पार्‍यो होला त? बूढो भएसी पात्तिन्छ भन्ने पनि सुनेको छु। पात्तेको बूढो! तिम्रो बानी राम्रो संग थाहा छ। मलाई नि! यत्रो बर्ष जेनतेन बिताई नै राछु क्यार!

बुढा: मतलब मैले नै प्वाल पारेको? 

बुढी: हो त !

बुढा: हो, हो, मैले पाइन्टलाई लगाउनु अगाडि सोधें, प्वाल पार्दिम? भनेर। पाइन्टले भन्यो, पार्दे, मेरो के जान्छ र, तैंले नै दुःख पाउने त हो नि भन्दैथ्यो। कता पार्दिम? भनेको त, कता पार्ने ? र राजखानी नीर पार्दे, सबैको आँखा तेतै जान्छ क्यार, भन्यो, अनि त्यैं प्वाल पार्दिएं। खेल खत्तम!

बुढी: मलाई त अघि नै शंका लागेकोथ्यो। यो बुढाको चालामाला अलि ठिक छैन भनेर। हेर त अहिले ठ्याक्कै मिल्यो। यसको दिमाग सहि छैन रैछ। पाइन्टमा प्वाल पारेर आएछ।

बुढाले केही बोलेन, चस्मा खोलेर, सियोमा धागो राख्ने प्रयास गर्‍यो, सियोमा धागो पसेन, आँखा मिचेर, कोशिश गर्‍यो, धागो पसेन, असिन पसिन भएर धागोको टुप्पो मुखमा लगेर, र्‍यालले भिजायो, नजीक हेर्ने चस्मा लगायो, बल्ल बल्ल छिर्‍यो। प्वाल परेको पाइन्ट झिक्यो, र सिलाउन थाल्यो, त्यति सानो प्वाल सिलाउंदा पांच पल्ट सियोले बुढाको औंलामा अरु प्वाल पार्दियो। बुढीलाई भन्न सकेन। सानो सानो प्वालबाट आएको रगत मुखमा लगेर च्वाप्प पार्‍यो। अस्तु।

गफै त हो

गफै त हो, ग्वांग्रे धेरै दिन पछि च्या पसलाँ देखा पर्‍यो अनि सबैले, के छ ग्वांग्रे? कता हराइस? तेरो अनुपस्थित खड्कियो नि यार! भनेको सुन्दा, ग्वांग्रे दंग पर्‍यो। ओहो! मान्छेहरुले ग्वांग्रेलाई मिस गर्दो रैछ।

अनि ग्वांग्रेले गफ दिन थाल्यो। के गर्नु यार! कति ब्यस्त भइयो? कति? तिमीहरूलाई के थाहा? मैले पनि तिमीहरूलाई मिस गरें नि। 

आजकाल तालिम दिन थालिरा छु। यो मास्टरहरुले हर्ताल गर्न थाल्यो, के गर्ने भनेर ठुल्ठुला नेताहरु आए, अनि के गर्ने? सिकाई दिनै पर्‍यो। त्यै काम सिकाउन तालिमेहरु खोज्दा खोज्दै दिन गएको थाहै भएन। 

कुरा मिल्यो त? 

के मिल्नु? यस्सो मिटिङ गरे जस्तो गर्नु, सहमति गरे जस्तो गर्नु, कार्यान्वयन नगरे भै हाल्यो नि! यति सानो तिनो कुरा नि मैले सिकाउन पर्छ? भनेर पठाई दिएं। खोइ त्यस्तै गरेछन, क्यारे! दुई चार जनालाई यस्सो मिलाए भै हाल्यो नि। चुप लागि हाल्छन नि भन्देको थिएं। त्यसै गरेछन क्यारे!

यो देशमा काण्ड मच्चिन थाले पछि मेरो काम नि बढ्छ। नेताहरु सबै कुरा मिलाउन नसके पछि मेरो आंगनमा भिख माग्न आए झैं सित्तैमा सल्लाह माग्न आउंछन क्यारे, के गर्ने? दिनै परो। तर मेरो सल्लाह अन्सार चैं कै काम गर्दैनन् । 

किन आउंछन त नेता? तं काँ भन्लास! हैन! मेरो त जंक्सन हो नि! सब नेता, फेताहरु काम नपाए पछि, यै ठाममा च्या खान आउंछन अनि नानाथरीका कुरा काट्छन। मैले नि सुनेको हुन्छु। मेरो कुरा उन्हरुलाई मिल्छ रे भन्छन। आफुलाई त गफै त हो जस्तो लाग्छ। भन्दिन्छु। सुन्ने ले सुन्छन, चाहिने ले लिन्छन, नचाहने ले गाली गलौज गरेर हावा गफ दियो भन्छन। मलाई बाल मतलब! गफै त हो!

#ग्वांग्रेकोगफ

रहर हैन बाध्यता

रहर हैन बाध्यता रेन्त

हडताल गर्ने,

रहर हैन बाध्यताले,

पुलिसले डन्डा लाउने पनि

रहर हैन बाध्यताले,

घुस खाने,

रहर हैन बाध्यताले,

सुन भंसार छ्लेर वारपार गर्ने,

रहर हैन बाध्यताले,

नागरिकलाई गैर नागरिक बनाउने,

रहर हैन बाध्यताले,

ललिता निवास बेच बिखन गर्ने,

रहर हैन बाध्यताले।

सांच्चै कैले होला?

रहर पुर्‍याउने बाध्यताले।

म को हो ? चिन्छस?

साला ! म को हो ? चिन्छ्स ?

हजुर, जो सुकै भए पनि कुपन त दिनु परो नि सर! 

म फलानो कम्पनीको VP हो!

बिचरा त्यो केटोलाई के थाहा? VP भनेको भालुलाई पुराण भन्ठानेछ। 

मुख छाड्ने राहु मान्छेले त्यो केटोलाई हपार्नु हपारेछ। खान नपाएर आएको हो? तेरो जागीर अहिले नै खाई दिन्छु। साला! म संग कुपन माग्छस? भनेर चर्को स्वरमा कराएछ। 

बिचरा त्यो केटोलाई गाली गर्नु गरेछ। 

आर्को एक जनालाई त्यो VP संग निहु खोज्न मन लागेछ। अनि भनेछ। तं को होस? तेरो घरमा तं जे सुकै भए पनि हाम्रो लागि त भालुलाई पुराण नै हो VP भनेको लौ जा! के गर्छस गर भनेर खुरुर भागेछ। यो ठाउँमा कुपन नदिईकन खान पाइन्न। बुझिस? बडा ठूलो भनेर घमण्ड गर्दो रैछ!

मुख छाड्ने राहु मान्छेको रक्सीको मातले छाडेछ । अनि बल्ल होसमा आएछ। म होइन यार ! रक्सी बोलेको रैछ । मेरो कम्पनीमा पो म VP, बाहिर त म आम मानिस नै हो नि। अस्तु। 

बिदेशको रहर

तेरो बाउले उ बेला देखि नै बिदेशमा गुमाउन लैजान्छु भन्थ्यो, त्यै छिमेकी राष्ट्र बाहेक कतै लान सकेको छैन। अनि हेलिकप्टरमा कता कता लान्छु भन्थ्यो। त्यो पनि सपना नै भो। फुर्ती मात्रै गर्छ, गफ मात्रै दिन्छ, हिम्मतहारा, नामर्द भै सक्यो तेरो बाउ त। 

छोरा छोरीको अगाडि नै बुढीले यस्तो घोच पेच गरेको सुने पछि सुनिलले आफ्नो अहिलेको आर्थिक अवस्था ठिक छैन। घुमघाम गर्न त आफू संग जगेडा पैसा पनि त हुनु पर्‍यो नि भनेर आफु लाचार रहेको स्पष्ट जानकारी गरायो।

बुढीले आफ्नो साथीहरु, युरोप, अमेरिका, क्यानडा, अस्ट्रेलिया, गोसाइँकुण्ड, रारा अनि कता हो कता घुम्न गएको फोटो मात्रै हेरेर बस्ने त? उ त्यो साथीको बुढो बितेको यति बर्ष भयो, घुमेकै छ, आर्को साथीको बुढो बितेको एक दुई बर्ष मात्रै भयो, त्यो पनि घुमेकै छ। आफ्नो त बुढो जिउंदै छ नि। तै पनि कतै घुमाउन लै जांदैन।

साथीहरू भने बुढो भएको भए अझ कति रमाइलो हुन्थ्यो होला। खोइ हाम्रो बुढो त बितेर गयो। जता घुमे पनि खाली खाली जस्तो लाग्छ, साथी भन्छन् । आफ्नो भने बुढो मात्रै छ, संसार घुम्ने सपना मात्रै हुने भो। म त जसरी भए पनि एक पटक बिदेश त जान्छु जान्छु। आफ्नो त इज्जत नै गै सक्यो। कहिँ कतै लाने होइन, यस्तो निकम्मा बूढो!

सुनिललाई डाह भएछ। लौ अब तिमीलाई पनि संसार घुमाउने बाचा गरें। जसरी भए पनि म तिमीलाई घुमाउने जोहो गर्छु, भनेर आफ्नो सयन कक्ष तिर गयो। बुढीलाई भोलि सम्म केही बन्दोबस्त गरम्ला, म सुत्न गएं है! भनेर टेलिभिजन कोठाबाट उठेर गयो। राती सुत्ने कोशिश गर्दै थियो। अचानक उस्को छाती दुख्यो, तर आफ्नो बुढीलाई खबर गरेन। उस्ले खोक्न थाल्यो, अहं खोक्न पनि सकेन, ग्यास्टिक होला भनेर ग्यास्टिकको औषधी खायो र सुत्यो। निक्कै घोच्यो छातिमा, तर उस्ले बोलेन। 

बुढी धाराबाहिक हेरेर आएर बुढोलाई सुनाउंद, भोलि त केही गर्ला नि बुढो ! तिम्रो त बिश्वास नै लाग्न छाडिसक्यो, भनेर खुरुक्क सुती। तर, बुढोले जवाफ फर्काएन। बुढो सुतेछ भन्दै मेरो कुरा सुनेको नसुनै गर्‍यो भनेर उठाउन खोज्यो। 

भोलिको काम त याद छ हैन बुढो! कि भोलि पनि त्यै त होला नि। भन्दै झक्झक्यायो। अहं बुढोले केहि बोलेन। बुढीले फेरि भन्यो, यस्तो नाटक गर्छ भन्ने मलाई थाहा छ बूढो, भोलि कताबाट बन्दोबस्त गर्छौ, खाली फुर्ति मात्रै त हो। बुढो उठेन, बूढो त चिसो भएछ। नबोल्ने भएछ। हतार हतार अस्पतालमा लान पर्‍यो भन्यो। छोराछोरीलाई चिच्यायो। एम्बुलेन्समा अस्पताल पुर्‍यायो। तर बुढो उठेन। अस्तु।