कुराई

पहिलो दृश्य:

एकजना फन्टुस: सामान्यतया कति बेर सम्म कुर्न मन पर्छ तँलाई ?
आर्को लम्फु: हैट ! मलाई त एक छिन नि मन पर्दैन |
फन्टुस: तेस्तो कुरा नगर न आज एकजना महामहिमले बोलाएको छ, जान्छस ? तेरो काम मनपराए जस्तो छ |
लम्फु: कुन चाहिं महामहिम परेछ? त्यो आफुले आफैलाई महामहिम भन्ने चैं त हैन?
फन्टुस: हो ! त्यो नै हो, तर आज चैं पक्का काम हुन्छ भनेको छ |
लम्फु: तेस्का बाजे, त्यो त सारै फटाहा छ त, अस्ति नि मलाई उसैको अफिसमा बोलायो, दौडेर गएँ | पुग्नासाथ एकछिन बस्न पाएको छैन आर्को ठाममा जानु पर्छ एकछिन बस है भनेर एक घण्टामा पनि आएन | डाँका नै रहेछ त्यो मोरो त | किन बोलाउँछ कुन्नि फेरी एकदम गोप्य कुरो छ फोनमा भन्न हुन्न भन्छ, अनि होला त नि भनेर कुदेर गयो मोरो त गायब !
फन्टुस: यसपाली चैं त्यस्तो नहोला | ठिक्क साढ़े बाह्र बजे पुग्नु नि |
लम्फु: खोइ ! मलाई त एक छेउ पनि पत्यार लाग्दैन त्यो मोरोको | तै तै गै दिम्ला |

दोश्रो दृश्य:
डेढ घण्टा कुर्दा पनि महामहिमको आगमन भएन |

लम्फु: मैले बिहान शंका गरेको ठिकै भो बुझिस फन्टुस? (मोबाइलमा कुरा गर्दै)
फन्टुस (आर्को पट्टिबाट जवाफ दिंदै): किन र ? के भो? फेरी आएन? अनि हिजो एक घण्टा सम्म मलाइ फोन गरेर तँलाई भन्दे, सम्झाई दे भनेर दिमाग खाएको खाइ थियो त बजिया ले ! गर्न खोजेको के रहेछ? केहि मेसो मेलो पाइस त?
लम्फु: खोइ! तालिम सालिम को कुरो हो क्यारे | काम त हाम्लाई नै हुने खालको जस्तो छ | तर छेउ टुप्पो नै पत्तालगाउन गाह्रो भो | कुर्दा कुर्दा गाह्रो भयो | यस्तो रिस उठेको छ कि बाटोमा भेट्यो भने त्यो गुन्द्रुक थिचे जस्तो मर्र्याक मुर्रुक पारुम झैं लागि सक्यो | के गर्नु फेरी आफ्नै साथी पर्र्यो |

नोट: साथीहरु यसरी कुराएर समय बर्बाद नपारिदिनुस् है ! सार्बजनिक हितको लागि मेरो पनि अनुरोध |

दिमाग खराब!

मलाई के भयो भयो खै? केहि काम गर्न नि मन लाग्दैन। कतै जान नि मन लाग्दैन। कोहि संग बोल्न नि मन लाग्दैन। कुरा गर्दा नि झर्को लाग्छ। हिड्दा नि रिस उठ्छ। कसैलाई देख्दा नि हिर्काइदिम जस्तो लाग्छ। अरु अरुले कुरो गरेको देख्दा नि मलाई नै जिस्क्याए झैं लाग्छ।

उ त्यो अंकलले नेवारीमा मलाई गाली गरेछ कि क्या हो? हेर त बुढी ! मलाई नै हेरेर कुरो गरिरा छ। तेस्का बाजे त्यो चस्मे बुढोलाई खोइ म ठोकेर आउँछु।

ए बुढी! यो डोरी फुकाल्न। तंलाई कुट्न न पा को नि धेरै भो क्या! कति बांधेर राख्छस। एक छिन फुका त। अनि म के गर्छु हेर त!

हेर बुढा ! तैंले मलाई धेरै दुःख दिइस। दुइटा दुइटा स्वास्नी हुंदा हुँदै मलाई फसाइस। ती दुइटीले त सहेर बसेछ्न। बिचरीहरुलाई तेरो बिमारी थाहै भएन छ। अब तं जे भए नि मेरो पोइ भइ हालिस! तेरो उपचार गर्न कै लागि तंलाई डोरी ले बान्नु परेको हो। छाड्ने बित्तिकै भागी हाल्छस के गर्नु म फसे पनि अरु केटीहरु न फसुन। अनि तेरो नि दिमाग ठिक ठाउँमा आउला नि। तंलाई छाडेन भने के गर्छ्स त बुढा ?

के गर्नु नि तैंले जे गर्छस त्यै सहेर बस्छु।

छाड्यो भने नि?

छाड्यो भने उ त्यो चस्मा लाउने अंकललाई एक पटक ब्वांङ मुखमा हानेर आउँछु। हेर्दै चोर नेता जस्तो लाग्छ। नेता सेता त चिन्दिन तर त्यो अंकलको अनुहार चैं ठ्याक्कै नेताको जस्तो देखिन्छ क्या! चस्मा हेर न चस्मा, ठ्याक्कै नेताको जस्तो। हेर्दै रिस उठ्दो। तेस्का बाजे।

बिचरा त्यो अंकलले तेरो के बिगारेको छ त? बेठ्थामा हिर्काउनलाई ?

बिगारेको चैं के हो मलाई थाहा छैन तर त्यो अंकलको अनुहार चैं किन नेताको जस्तो देख्छु म? त्यसैले त्यो अंकललाई एक पटक मुखमा ड्याम्म हिर्काउन पाए त नेतालाई नै हिर्काए जस्तो आनन्द हुन्छ क्या! खोइ छाड त!

अनि तंलाई त्यो नेता जस्तो मान्छेलाई किन हिर्काउं हिर्काउं जस्तो लागेको त?

किन भन्ने नि? म एउटा ट्राभल एजेन्सीमा काम गर्थें। मैले एउटा नेताको टिकट काटेको थिएं। त्यो नेताको पिलेन छुटेछ। त्यो नेताले त मेरो जागीर नै खायो कि क्या हो? भन्ने मलाई लाईरा छ । त्यसैले त्यो नेता जस्तो मान्छे पिटेर मलाई सन्चो होला जस्तो छ क्या! खोइ! कुरो बुझेकी तीन नम्बरको स्वास्नी पनि मलाई न बुझ्ने नै रे छ बेकारमा फसाइएछ।

ए ! बुढो! तेरो दिमाग फुस्केको भन्ठानेको त ठिकै छ कि क्या हो? कैले ठिक कुरो गर्छ कैले बुझ्नै नसकिने कुरो गर्छ। मलाई त ठम्याउन नै गार्‍हो भयो त! दिमाग खराब!

(यो दृश्य एउटा अस्पतालको इमर्जेन्सी कक्षमा भएको घटना हो मानसिक तनावमा भएको ब्यक्तिले गरेको व्यवहार कसै संग मिल्न गएछ भने एक पटक काउन्सेलिङ गर्नु पर्ला कि?) 

Happy New Year 2076 B.S.

चिन्ता

एक जनाले भन्यो । नाम उल्लेख नगर तर मैले भोगेको कुरो अरुले पनि भोगेकै होला ।

बिहान देखि कमाउ धन्दा चलाएर दुई छाक जसो तसो खाने गरेकै हो। परिवार भए पछि त्यस्को पनि जिम्मेवारी लिनै पर्‍यो।

काम नहुंदा काम छैन, दाम छैन भन्ने चिन्ता,
कर्मचारी हुँदा हाकिमले हकार्ने चिन्ता,
हाकिम हुँदा कनिष्ठ कर्मचारीहरुले अटेर गर्दाको चिन्ता,
जागिर छाड्यो, खानेको चिन्ता,
आफ्नै काम गर्‍यो, कर तिर्न चिन्ता,
भाडामा दियो, पैसा समयमै नदेला भन्ने चिन्ता,
आफै भाडामा बस्दा साहुजीको भनाई को चिन्ता,
हावा जहाजमा उड्यो, खस्ला भन्ने चिन्ता,
गाडीमा हिंड्यो, दुर्घटनाको चिन्ता,
भोकै बस्यो, ग्यास्ट्रीकको चिन्ता,
बेस्सरी खायो, अपचको चिन्ता,

वास्तवमा यो सब मन गढन्ते चिन्ता पो रहेछ,
मनो चिकित्सक भेटेर कुरो गरेसी पो थाहा भयो,
यो सब बेकार को चिन्ता।

चिन्ताले चितामा लान्छ भनेको यस्तो पो रहेछ।
#चेतनाभया

हिस्स बुढी खिस्स दाँत

बिषय वा प्रसङ्गले आर्को अर्थ नलागेमा र कोहि कसै संग मिल्न गएमा संयोग मात्रै भएको मान्नु होला।

एक दिन मलाई कसैले लौ गोर्खा जानू पर्‍यो सर! तपाइँको समयलाई ध्यानमा दिएर हाम्ले हेलिकप्टरको ब्याबस्था गरेछ्म भनेको थियो। म पनि दङ्ग परेर ठुलै मान्छे भइएछ, भनेर फुरुङग भएँ। घरमा बुढीलाई पनि झट्टै खबर गरीवरी लुगा सुगा ठिक्क पारिदिनु है म भोलि बिहानै गोर्खामा अनुगमनमा जानू पर्छ। भोलि नै फर्किन्छु, यस्पाली त चीलगाडिमा सरर बुझिस। भनेर फुर्ति लाइयो।

त्यो सांझ सम्म दङ्ग। रातको ८ बजे तिर फोनको घंटी टिनिन्न बज्यो। बुढीलाई ल हेर बुढी ! भोलि बिहान सबेरै जानु पर्ने भो भनेर फोन आयो। फोन उठाएँ। उता पट्टीबाट मलिन स्वरमा भन्यो सर जी भोलि त जान नपर्ने भयो। मन्त्रीज्यूको समय मिलेन।

बुढीले भनी, लौ बुढा तिम्रो कुन चाहिँ दौरा सुरुवाल राखम त ?

मैले भने, न राखम बुढी । मौसमको खराबीले गर्दा हेलिकप्टर नउड्नेभो !

अनि यस्पाली नि यस्तै आर्को मौका आयो! ओखलढुंगा जानु पर्ने भो सर! हजूर को समयलाई ध्यानमा राखेर एम आई सेवेन हेलिकप्टरमा मन्त्री संगै जाने भनेर। आधा मात्रै बिश्वास गरेको मैले भोलि पल्टै खबर आयो। मन्त्रीज्यू त सानो हेलिकप्टरमा जाने भो हजूर। गाडीमा जाने भए आजै जाम।

यस्पाली भने बुढीलाई पूरा कुरा भनेकै थिएन। जान पर्ला जस्तो छ मात्रै भनेको थिएं।

हिस्स बुढी खिस्स दाँत भनेको यस्तो रेछ।