हैसियत हराएको मान्छे

खै कुन्नी कुन बेला हो, हुन्छ भन्देको थिएं, काम पाईहालियो भनेर दंग परेर काममा लागियो। कुन जुनीमा यस्तो मान्छेको ऋण खाएको रैछु, साला कुकुरले नपाएको दु:ख पाइयो यार! गोज्यांग्रेले गुनासो सुनाइंदैथ्यो।

मुन्द्रे: के भयो पासा! भनेर फ्याट्ट सोधी हाल्यो, फेरि गुनासोको भकारी नै फुकाल्यो गोज्यांग्रेले। हेर न मुन्द्रे ! साला तं त मुन्द्रा लायो, लखर लखर डुलेर हिंड्यो, बस पार्कमा दलाली गर्‍यो, पेट पाल्यो सिद्दिगो। तेरो जत्तिको पनि हैसियत भएन यार !

मैले काम गरेको ठाममा मान्छेहरु कुकुर बिरालो झैं झगडा गरेर हैरान पार्छन यार! साहु हुन कि राहु? मुलाहरुको चाला बुझ्नै नसकिने भो यार! एक जना आउँछ, यो कुरो कसैलाई नभन है, तं र मेरो बिचमा मात्रै हो, भन्छ। आर्को आउँछ, अरुको कुरा नै नसुन्नु मैले जे गर भन्छु त्यै मात्रै गर्नु भन्छ। अनि जब सबै जना हुन्छ नि! त्यो बेला सबै जना मिलेर मैले, गोज्यांग्रेलाई भनेकै थिएं, तंहरुलाई भनेन रैछ भन्छ बा! आजकाल गोज्यांग्रेले काम ढीला गर्छ। अर्‍हाएको अन्सार नि काम गर्दैन भनेर पो भन्छ बा! 

तेरिमा बज्ज्या! भन्ने बेलामा कसैलाई न भन्नु है भन्ने, तं र मेरो बिचको मात्रै कुरा हो भन्ने, अइले आएर फेरि मैले नै भनेन भनेर दोष लाउने? त्यो पनि सबैको सामुन्ने दोष लाएर आफु मुला भद्र बन्ने? 

अनि काम गर्‍यो भने किन नसोधीकन काम गरेको भन्छ, सोध्यो भने यस्तो कामहरु सबै सोधिराख्यो भने तंलाई तलब दिएको के मतलब भो र भन्छ! आफै गर्नु पर्दैन? भन्छ, बा! मुलाहरुको दुई जिब्रे पाराले मेरो दिमाग खराब भै सक्यो। यार! त्यसै त, सबले आफ्नो नाम नै गोज्यांग्रे राख्दी सक्यो। अब त सांच्चै कै गोज्यांग्रे नै भै सक्यो यार! मानसिक तनाबले गर्दा साला हैसियत हराएको मान्छे पो भइएछ, बा! 

मुन्द्रे: यस्ताहरुको कुरो पट्याएर बस्न हुंदैन। आफ्नो काम खुरुखुरु गर्ने, आफ्नो जिम्मेवारी खुरुखुरु गर्ने। यस्ता तोरिहरुको कुरा एउटा कानले सुन्ने अनि आर्को कानले उडाउने। आफुलाई पक्का लागेको काम गर्ने। अनि सबै तनाब मुक्त हुने। लौ अब घर जा है! अस्तु।