पुस्तामा जेलिएको मान्छे म

अघिल्लो पुस्ताले

हाम्रो पालामा यस्तो भाथ्यो

उस्तो भाथ्यो

तैंले के गरीस? भन्नुहुन्छ।

पछिल्लो पुस्ताले 

जमाना काँबाट काँ पुगिसक्यो?

उहिलेको कुरा खुइले भन्छ।

तपाईंको जस्तो होइन भन्छ,

तपाइँले के गर्न सक्नु भयो र? भन्छ।

मेरो पुस्ता

गुच्चा खेलेर औंलाको कसरत गर्ने,

भेट्टाई खेलेर खुट्टा दर्‍हो बनाउने,

भकुण्डो खेलेर स्वस्थ्य हुने,

लट्टु खेलेर हातको मस्सल बढाउने,

साथी बोकेर पहलवानी देखाउने,

रुख चढेर आत्मबिश्वास बढाउने,

सिस्नो खाएर आइरन पाउने,

तीन किलोमीटर परबाट

दुबै हातमा पानी भरिएको,

बाल्टिन र ग्यालेन बोकेर घरमा पुर्‍याउने,

डोकोभरीको तरकारी फलाउने,

एक भारी दाउरा बन्चरोले चिर्ने,

बाउसे र खेताला भएर छर छिमेकीलाई सघाउने,

मकै, भटमास अनि च्युरा चपाएरै खाने,

स्कुल जांदा चाउचाउ खाएन,

बिहान ब्रेकफास्टमा पोरिज खाएन,

न त कर्नफ्लेक नै खाए,

खाए त गेडागुडीको क्वाटी अनि साट्टु खाए।

समाजमा केहि पर्दा अघि सरे,

उस्ले गर्ला, त्यस्ले गर्ला भनेन

आफैले गरे। कुरेर बसेन।

काम बिग्रेमा आफैले जिम्मेवारी लिए

अहिलेका नेताले जस्तो अरुलाई दोष दिएन।

आफ्नै पाखुरी बजाएर खाए,

निर्धक्क भएर बसे,

बिना तनाव जीउन सिके।