मिल्यो, मिल्यो। बल्ल बल्ल मिल्यो। कहिले काहीँ त एकले आर्कालाई मार्ला झैं गर्थे। अब सबैलाई भाग लगाएर हड्डी बांडे पछि लुछाचुडी गर्न छाड्यो।
जे होस, हाम्रो टोलका कुकुरहरुको त कुरो मिलि सकेछ। अब देशको पनि मिले आनन्दले सुत्न पाइन्थ्यो।
ए बुढा! के भो? के मिल्यो? को मिल्यो? आजकाल यो बुढा दिउसै सपनामा पनि बडबडाएर हैरान गर्छ! कैले संसद विघटन भएकोमा बिरोध जुलुसां जानु पर्छ भन्छ, कैले आज सरकारी जुलुसां जानुछ, भन्छ, किन जान्छ, के गर्न जान्छ, मैले त अत्तोपत्तो पाउनै छाडी सकें। जैले पनि ने क पा भनेछ हिंडेछ।
तर एउटा कुरा चैं आनन्द भा छ। जे होस, यो जुलुस सुलुसमा बुढाले टन्न मासु भात खाएर, अलि अलि पैसा नि ल्याउंदा चैं खुशी लाग्छ। यस्तो त बर्ष दिनभर नै भै रह्यो भने मैले पनि कम्सेकम हप्तांँ एक दुई पटक मासु भात खान भएनि जुलुसाँ जाने घोषणा गर्देको छु।
जय जुलुस! जय राजनीति! जय मासुभात!
जिन्दावाद जिन्दावाद! मासुभात जिन्दाबात!
मुर्दाबाद मुर्दावाद! खोइ कुन्नी के मुर्दाबाद!
अस्तु!
