फुलबारी

पर्यटनको घुमन्ते जीवनमा मैले एउटा गज्जबको फुलबारी देखेको थिएं। मौसम अनुसारका फुल फुलेको देख्दा मन आनन्द आउंथ्यो। समय समयमा गोडमेल, मलजल, सरसफाइ, गमला फेर्ने, काटछांट गरी राख्ने मालीको मिहेनत यत्र तत्र सर्बत्र वाह वाही थियो। मलाई अचम्म पनि लाग्थ्यो। फुल बेचेर पनि ज्यान पाल्न सकिन्छ र भनेर। तर उसले त ज्यान मात्रै होइन धेरैका परिवार समेत पालेको देख्दा खुबै अचम्म मानेको थिएं।

मालीको अचानक देहावसान भए पछि मालीका सन्तानहरुलाई बज्रपात नै भयो। फुलबिरुवा बारे अलि अलि ज्ञान भए पनि, यस्को बजारलाई आफ्ना पिताले कसरी ब्यबस्थित गरेका थिए भन्ने बारे अनुमान सम्म लगाउन नसक्दा, पिताको बिरासत छताछुल्ल भयो। समय छंदै आफ्ना पिताका पीर मर्का बुझ्ने, ब्यबसाय बारे ज्ञान लिने गरेका भए अहिले यस्तो अवस्था आउने थिएन। 

एक दुई जना सन्तानले आफ्ना पिताको बिरासतलाई निरन्तरता दिनु पर्छ भनेतापनि केही सन्तानले भने क्षणिक समस्यालाई पनि आकाश नै खसे जस्तो गरेर निरन्तर धान्न नसकिएला भनेर बेचिदिने सल्लाह दिए। सन्तान थरीथरीका! पिताको बिरासतलाई निरन्तरता दिएर धरोहर बचाउने अथवा भएको सम्पत्ति बेचेर ब्याज खाने सन्तानहरुबारे समाजले अनेक अड्कल काट्ने गरेका छ्न आजकाल। समयले देखाउला बिरासतले कसरी निरन्तरता पाउँछ, वा बिरासतको दु:खद समाप्ति। अस्तु!