पादयात्रा

के लेखेको होला! पदयात्रा लेख्नु पर्नेमा पादयात्रा लेखेछ, भन्नुहोला। तर यो पादयात्रा नै हो। कुरो पदुवाहरुको गर्न लाएसी पादयात्रा लेख्दा के बिग्रेको छ र! पादने मान्छेहरूको बहादुरी बारे लेख्न लागेको हो क्या! 

अनि कै बिषय पाएनस र पाद बारे लेख्ने? भन्नु होला। तर आजको बिषयमा तपाईंको जाँच पनि हुनेछ। थाहा छ? अनुभव छ? भने कमेन्टमा लेख्नु होला।

तपाईंले रेक्जीन सोफामा पाद्नु भएको छ?

तपाईंले सुनसान बाटोमा पाद्नु भएको छ?

अनि पिन ड्रप साइलेन्ट भएको हलमा पाद्नु भएको छ?

माइक लाएर पाद्नु भएको छ?

पोखरीमा पाद्नु भएको छ?

ससुराको अगाडि पाद्नु भएको छ?

अडिटोरियम हलमा पाद्नु भएको छ?

एयर कन्डिसन कोठामा, हवाइ जहाजमा, भान्सामा, कक्षामा, पादनु भएको छ?

पखाला लाग्दा, आउँ परेको बेलामा पाद्नु भएको छ?

अनि पाददा कति मज्जा आउँछ भनेर अनुभव गर्नु भएको छ? कैले काहीं निकै अप्ठ्यारो परेको पनि अनुभव भएको होला नि! छैन र? हो! यस्तै यस्तै कुराहरुको संकलन लेख्ने भनेर यो लेखको नाम पादयात्रा भएको हो। उ.. पुइंक्क पादी हालेछ!

कुरो पदयात्रामा जांदाको हो। मतलव ट्रेकिङ जांदा त बिहान सबेरै उठेर हिंड्नु पर्छ, होइन? कोहि कोहि साथीहरू अलि ढीला उठ्छन, अनि हतारमा नित्य कर्म गर्न पनि भ्याउंदैनन। त्यस्तालाई चै बाटोमा पछ्याएर हिंड्न हुन्न। पादेर हैरान पार्छन। खुला ठाउँमा पाददा रमाउंदै पादछन। पछाडी पछाडी हिंड्दा आवाज पनि अचम्म अचम्म सुनिन्छ। सम्म ठाउँमा हिंड्दा र उकालोमा हिंड्दा पर्ने प्रेसरले पादने मान्छेले पनि ठाउँ अनुसार बल पुर्‍याउने गर्छ। अनि पादको पनि आवाज फरक फरक हुँदै जान्छ। 

तपाईंले भर्‍याङ चढ्दा चढ्दै पादेको याद गर्नु भयो? अस्ति भर्‍याङमा बुहारीले पाददै बढार्दै गरेको ससुरोले सुनेछ। ससुरोको कान अलि बाक्लो रहेछ। झ्यालबाट बाहिर तिर हेरेर को हं? किन कराएको? भनेर खोज्दैथ्यो। धन्न सुनेनछ्न भनेर बुहारी ढुक्क! 

तर आर्को पट्टी सासुले कस्ती लाज नभाकी बुहारी रहेछ! हेर हेर! पाददै बढार्दै रेछ। हरे शिव! के देख्नु पर्‍यो? यो बुढेसकालमा! 

छोरोले सुनेको रहेछ। आफ्नो श्रीमतीको बचाउ गर्दै आमालाई भन्दैथ्यो; ह्या बुढिमाउ के कराई राख्या भने? हिंजो गुन्ड्रुकको झोल खुवाए पछि आज गुन्ड्रुक नै त निस्कन्छ नि! पादेर को सानो भएको छ? बरु पाद्न नपाएर बुहारीहरुको पेट दुखेको छ। आफुले प्यार प्यार पाददा चैं कै नहुने बुहारीले पादयो भनेर कराई राख्नु पर्ने?

ल त्यो घरको पादको कथा त्यैं छाड्दिम। पदयात्राको क्रममा एउटा गाउँमा बास बसेका थियौं। बिहान सबेरै बुहारीले चिया लिएर आइन। चिया ससुरोलाई दिन लागेको बेलामा पुइंक्क.. ! आवाज आयो। बुहारीले हांसो रोक्न सकिन। हातमा भएको चियाको गिलास खसालेर चिया पोखाई। ससुरोले फ्याट्टै सोध्नु भयो, बुहारी! तिमी पाद्न मात्रै आएकी कि? चिया पुर्‍याउन? बुहारी, लाजले भुटुक्कै। हजूर! मात्रै भनेकी थिइ, आर्को आवाज त झन ठुलो पो आयो। भुइँक्क...! बुहारी टाप!

हामीलाई पनि हांसो उठ्यो! हांस्दा हांस्दै एक जना मित्रले पनि आवाज निकाल्यो, पुँ..! तर मुलाको अचार जस्तै ! ओए पासा! ख्वास्सा मुला खाएर पाडेर ल्यायो। आर्को हांसो चल्यो। लौ आजलाई पादयात्रा यति नै! बांकी आफै सम्झनुस अनि हांसेर बस्नुस। अस्तु!