ख्याक

जाने भए एक्लै जाने नि के को डर! हाकुचाले फुर्ती गर्‍यो।

काले: अनि एक्लै जांदा कहिले काहिँ जंगलमा बास बस्नु पर्ने हुन्छ रे नि। तर्साउंछ रे !

हाकु: बस्न परे बसम्ला। रमाइलो नै होला नि। एउटा एडभेन्चर पनि त हो नि। ह्या ! जिन्दगीमा के छ र पासा मरिलानु ? मरेको भोलि पल्त टिम्ले पनि दुई दिन भनेर गन्ने मात्रै ट हो नि। हाकुचाले फुर्तिका साथ भन्यो। लौ टिमी नि जाने भए जाम के रे ! पासा ! मज्जा आउँछ क्या ! नत्र म ट एक्लै भएनी जान्छु। टिमी के गर्छस भन्।

काले ले आनाकानी गरेपछि हाकुचाले एक्लै पदयात्रा गर्ने निधो गर्‍यो। आफुलाई चाहिने सामानहरु ठमेलमा गएर किन्यो र जिन्दगीमा पहिलो पटक एक्लै घर छाडेर रसुवा तिर हिंड्यो। 

दिनभरको बसको यात्रा पछि बास खोज्न गाउँ तिर जाने सोच पलायो। फस्ट टाइम एक्लै घरबाट काठमाडौं खाल्डो छाडेर बाहिर जांदा त्रिशुली नदीको किनारै किनार उत्तर तिर लाग्दा नै मन मनै रोमान्चित भै सकेका हाकुचाले एड्भेन्चर भन्ने बिषय पनि ब्याचलरमा पढेकाले आज सांच्चैको एड्भेन्चर गर्ने मन गर्‍यो। र बसपार्कबाट सिधै रसुवाको गाउँमा जाने निधो गर्‍यो। 

रात छिप्पिंदै जांदा झन मन रोमान्चित भयो। आकाशमा चन्द्रमा, सिर सिर बतास, उकालो चड्दै गर्दा ज्यानमा गरमाहत अनौठो अनुभाब बटुल्दै हिडेको हिंदै गर्दा बल्ल तल्ल डांडा पारी एउटा घरमा बत्ति बलेको देखे पछि, आज त्यै घरमा बास बस्नु पर्ला भनेर लम्कियो। राती अबेला आएको पाहुनालाई देवता सरी मान्ने चलन अझै रहेछ। त्यो गाउंमा ।

त्यो घरकी बुढी आमाले दैलो खोल्दै, को हं ? यति राती यस्तो अनकन्तार गाममा? भन्दै दैलो खोली।

हाकु: म हाकुचा आमा! काठमाडौंबात गाउँ घुम्न आको अनि ट्रेकिङ गर्दै आको राट पर्‍यो। बास पाइन्छ कि आमा?

बुढी आमा: ओहो! नेपाल खाल्डोबाट आएका? म पनि स्यानैमा नेपाल पुगेको थिएं। 

हाकु: नेपाल त सबै नेपाल नै हो नि आमा काठमाडौं पनि नेपाल यो गाउँ पनि नेपाल नै हैन र?

बुढी आमा: हुन त हो! तर हाम्ले काठमाडौं खाल्डोलाई स्यानै बेला देखि नेपाल भन्ने गरेकोले नेपाल भनेको काठमाडौं मात्रै जस्तो लाग्छ। अनि नानी! याँ हाम्रो गाममा पराई पाउनालाई घर भित्र बास दिन मिल्दैन। तिमी यतै आंगनमा सुट्नु, म मकै भुटेको मकै ल्याइ दिम्ला। भनेर घरभित्र जानू भयो । 

केहीबेरमा एउटा बटुकोमा मकै र मोही ल्याई दिनु भयो। हाकुचाले पहिलो पटक यस्तो खानेकुरा रमाउंदै खायो अनि बटुको र गिलास सफा गरेर राख्यो। बुढी आमाले एउटा सुकुल आंगनमा राखेर ल नानी सुत है भनेर दैलो लगायो ।

रात छिप्पिंदै गयो, हाकुचाले त्यो पहाडमा पहिलो रात, एक्लो रात, प्रकृति संगको सामीप्यता महसुस गर्दैथ्यो, कुन बेला निदायो हेक्का नै भएन।

मध्यरातमा चिसो बढदै गयो, राती मोही खाएकोथ्यो, पिसाब च्याप्यो, तर आफ्नो गोडामा कसैले थिचे जस्तो लाग्यो, गोडा तान्न खोज्दा झन गार्‍हो भयो। 

आम्मा, का छु जुल? के भयो मलाई! खुट्टा तान्न नै सकिएन, हाकुचाको मनमा चिसो पस्यो, र चिट चिट पसिना आयो, जुनेली रातमा घर बाहिर पहिलो पटक एक्लो एड्भेन्चर गर्न हिंडेका हाकुचाको खल खल पसिना आयो।

का.. ! पिसाब च्यापेर ल्यायो, यै बेला छि मबु, के ले थिचेर ल्यायो! भन्दै अलि कोशिश गर्‍यो, खुट्टा उचाल्नै सकेन केहिले थिचेको जस्तो भान भयो, अहिले भने हाकुचालाई डर लाग्यो, बिस्तारै आँखा उघार्‍यो, कालो डल्लो, गोलो चिज उसको गोडामा नै देख्यो। अनि मन मनै भन्यो, का...! ख्याक पो रैछ, आ ! छि मबु के गर्ने होला ?

घरबाट निस्कने बेलामा आमाले बाहिर बाहिर सुट्दा ख्याल गर्नु, ख्याक श्याक हुन्छ, तर्साउने गर्छ, त भन्नू भाको थ्यो! फुर्ती गरेर ख्याक श्याक कै हुन्न, आमा ! खाली डराउनु हुन्छ भनेर फुर्ति लाएको थिएं। अब आफ्नै खुट्टामा ख्याक आएर सुतेको रैछ। 

के गर्ने होला भन्दै खुट्टा बिस्तारै तान्यो। ए! खुट्टा त निस्क्यो भाई ! अब यो डराएर काम छैन, पिसाब पनि च्यापेर ल्याको छ, यो ख्याकलाई लात्तीले हानेर पठाउनु पर्ला भनेर न्वारान देखिको बल निकालेर भ्वा....क्क लात्तीले हान्यो। त्यो ख्याक एकै पटक आर्को भित्तामा ठोक्कियो, तेस्ले यस्तो हबिगत होला भनेर अनुमान पनि लाएको थिएन होला, क्वाईं क्वाइँ कराउंदै भाग्यो। 

हाकु: थुक्क! कुकुर पो रैछ, बेकारमा ख्याक श्याक भनेर डराएर पसिना पसिना हुन पर्‍यो। हाकुचा, खुल्ला आकाश मुनी खेतको डिलमा उठेरै मुत्रत्याग गर्‍यो र आनन्द मानेर फेरि सुत्यो। अस्तु!