अहिले त सांच्चै नै मेरो मन मरेको हो कि जस्तो पो लागेको छ। म तनाबमा पो छु कि? जस्तो लागेको छ। संधै होच्याउने मान्छेहरुले भनेको कुरो सांच्चै पो हो कि जस्तो भाको पो छ त! कतै मेरो मन मरेकै पो हो कि? कस्लाई पो सोधुम खोइ?
संजयले यस्तो कुरा गरेको देखेर मलाई पनि चित्त दुख्यो। बिचरालाई आफ्नै मान्छे भनाउंदाहरुले मन मरेको मान्छे भनेर बारम्बार होच्याउने गर्दा रैछन। संधै संधै एउटै कुरो दोहर्याएर भन्नाले सुन्ने मानिसको मगजमा तनाव बढदै जांदा सांच्चैकै मन मर्न सक्छ।
संजयले मनको बह आफ्नो श्रीमतीलाई भनेको पनि रैछ। श्रीमतीले पनि, तिमी त त्यस्तै त छौ नि! भनेर झन मन मर्ने कुरा थपेको रैछ। धन्न मलाई सुनायो। मैले उसको कुरा ध्यान दिएर सुनेको देख्दा उसको मन हल्का भएछ। बास्तबमा उस्को मन मरेको हैन उस्का कुराहरु उसकै नजीकका मानिसहरुले बुझ्न नसकेर मन मरेको जस्तो मात्रै भएको रैछ।
मन त मनै हो। मन मार्न खोज्ने मान्छेहरु खोज्न कतै जानु पर्दैन। मनका हत्याराहरु वरपर घुमेका हुन्छ्न। आफ्नो मन आफैले सम्हाल्नु पर्छ। अरुलाई दोष दिएर मन सम्हाल्न सकिन्न। मन मरेको मान्छे भन्नेले भन्दै गरून् । आफ्नो मन आफ्नै हुन्छ। अस्तु।
No comments:
Post a Comment