बुढा: हुन त हो क्यारे, बुढी! म अफिसमा सुट्न जान्छु नि! काम त सबै भौमानले गर्दिन्छ, क्यारे! हाकिम पनि भौमान नै छन् । कै काम लाउंदैनन। सुति सुति खा! घरमा तेरो बुढीले कच कच गरेर बसि खान दिन्न भन्ने कुरो म बुझ्छु भन्छ्न। अनि तंलाई सुतेर खान नै भौमानले जन्म दिएको हो, सुतेरै खा, भन्छन।
बुढी: तेसो भन्न खोजेको काँ हो र बुढा! अफिस र बाहिरबाट घर फर्कंदा तरकारी पसलाँ यस्सो कै कै किनेर ल्याए हुन्थ्यो। मेरो पनि त काम हुन्छ नि! दिम्सो अलि अलि सिरियल हेर्नै परो क्यारे! नत्र, तेत्रो पैसा तिरेको असुलउपर नै नहुने भो भनेर अस्ति तिम्ले नै भनेका हैनौ? अनि तिम्रो पैसा असुल्न टेलिभिजन हेर्दिने गर्दिरा नै छु क्यारे! नत्र त त्यो टेलिभिजन किनेको के सार भो र! कत्तिले टेलिभिजन हेर्दिने मान्छे नै छैन आजकाल घरमा भनिरा सुनिराछु। कम्सेकम तिम्रो घरमा त मैले टेलिभिजन हेरेर सदुपयोग गर्दिरा छु नि।
बुढा: हो है, बुढी! तिमीले टेलिभिजन हेर्दिएन भने मेरो पैसा असुल उपर नै नहुने रैछ। त्यो त काईदाको फाईदा भो। अनि तरकारी पसलमा गएर तिमीले किन्न गयो भने पैसा खर्च हुन्छ भनेर पनि बचाई दिएकै छौ क्यारे! मैले पनि किनेर ल्याएँ भने खर्च मात्रै हुने त हो नि भनेर पसलमा यस्सो हेर्दिने काम मात्रै गर्देको छु। मैले पनि बचत गर्न त जानेकै छु। आखिरमा कस्को बुढो? टेलिभिजन हेर्दिएर पैसा असुल गर्दिने श्रीमतीको बुढो हो नि म पनि! कम्ताको बाठी छे मेरी श्रीमती? त्यस्ताकी त बुढो म! अस्तु।
No comments:
Post a Comment