चुपचाप दादा

दादा आजकाल चुपचाप बस्नु हुन्छ। संधै हंसी मजाक गर्नु पर्ने दादालाई आजकाल के भयो कुन्नि? बोल्न छाड्नु भएको छ। के भो भनेर सोध्दा, झर्केर बोल्नु हुन्छ, केहि भएको छैन। तैंले के गर्न सक्छस र भन्नु हुन्छ।

उता भाउजुलाई सोध्यो भने, खोई तपाईंको दादालाई के भा हो कुन्नि? मैले बोल्यो कि झर्किनु हुन्छ। बोल्नै नहुने भाको छ। मैले जे भन्यो सबै उल्टो बुझ्नु हुन्छ। 

बिहान देखि मैले सेवा नै गरेको छु, तपाईंको दादालाई! अफिस जाने एउटा काम त हो नि! अरु के नै गर्नु हुन्छ र! घरको एउटा सिन्का भांच्ने होइन क्यारे! सारा घर धन्दा मैले नै सम्हालेको छु। 

बिहान बिहान दूध, तरकारी किन्न जाने देखि खाना पकाएर अफिस पठाउने सबै काम मैले नै गर्देको छु। अझै रिसाएर नै बसेका हुन्छन्। झोक्राएर बसेका हुन्छन्। के भो भनेर सोध्यो भने तंलाई के मतलब? भन्नु हुन्छ। घरमा आएका पाहुनाहरुलाई यस्सो हेर्ने पनि गर्दैनन्। 

म त कायल नै भएको छु बाबु!  

के भाको? के भाको। मैले त बुझ्नै सकिन यो बुढेसकालमा, तपाईंको दादालाई। पहिले त यस्तो हुनुहुन्थेन। निकै रोमान्टिक पो थियो, तपाईंको दादा!

देवर: हो भाउजु ! पहिले त्यस्तो रोमान्टिक दादा आजकाल सुनसान भो भनेर नै चिन्ता हो। सबै काम भाउजुले नै गर्नु हुंदो रैछ। दादा त जाबो एउटा अफिसमा जाने रैछ। दिनभर अफिसमा आराम गरेर आउंदा पनि घरको सिन्को नभांच्ने दादा कामै नलाग्ने भाको पो रैछ।

जे होस! भाउजुले नै सबैथोक सम्हालेकाले अहिले सम्म यो परिवार धानिएको रछ, बुझें भाउजु ! बुझेँ ! दादा किन नबोलेको भनेर। बिचरा दादा!