जिन्दगी

एकजनाले भन्थे,
आमालाई रिझाए श्रीमती रिसाउने, श्रीमती रिझाए आमा रिसाउने।
आमा:
यो कस्तो छोरो पाएछु, जोइतिङ्ग्रे भएछ। स्वास्नीको मात्रै कुरो सुन्छ। स्यानो हुंदा मरिहत्ते गर्ने छोरा त बिहे पछि मुख हेर्न पनि आमा खुवाउने औंसी आउनु पर्ने भो।
श्रीमती:
कस्तो पोइ पाएछु? जति माया दिए पनि त्यस्कै आमाको मात्रै कुरो सुन्ने। सबै आमाकै कुरो सुन्ने भए मलाई किन बिहे गरेको त?
जनता:
छोरो, न आमाको कुरो सुनेर केही गर्न सक्छ? न श्रीमतीको कुरो सुनेर केही गर्न सक्छ? दिक्दार छ जीन्दगी । बिचरा !