खाजा

बुढी: खाजा के पकाउने, बुढा? 

बुढा: जे पकाए नि हुन्छ।

बुढी: आलुको चप बनाम?

बुढा: हुन्छ, भै हाल्छ नि!

आधा घण्टा पछि खाजा तयार भयो। 

बुढी: ए बुढा खाजा खान आउनुस!

बुढा दंग पर्दै, आहा क्या मिठो होला जस्तो छ त, हेर्दा त!

बुढी: हेर्दा मात्रै हैन, खाएर हेर्नुस न!

बुढाले क्वाप्प मुखमा हाल्यो, आलु चप त भित्र पाकेकै छैन रैछ भनुम भने यो पनि खान नपाइएला भनेर चुप लाग्यो। 

बुढी: के भयो बुढा, तपाईं त चुप लाग्नु भयो नि। मीठो छैन?

बुढा: छैन भनुम भने बुढी रिसाउने, छ भनुम भने भित्र भित्र पाकेकै छैन रैछ।

बुढी: जैले नि खोट देखाउन पर्ने है बुढा? आफै पकाए हुन्छ नि! कति मिहेनत गरेर बल्ल बल्ल बनाएं। अझै खोट लाउंदो रैछ। असक्ती !

बुढा: हो! त्यै भएर त पाकेको छैन भन्ने आंट न आएको नि। बुढी! खासमा भन्ने हो भने नि, यो आलु नै खराब हो क्या! अझ त्यो ग्यास चुलो खराब हो कि? नभए आगो खराब होला। आखिराँ तिम्रो हातले बनाएको आलु चप नपाकेको र नमीठो त हुँदै नहुनु पर्ने, होइन र?

बुढी: त्यस्तो होइन होला बाहिर क्रन्ची, भित्र जुसी बनाउन खोजेको हो। सायद तिम्रो जिब्रो नै खराब होला।

बुढा झण्डै बेहोस भएको, खुरुक्क चुप्प लागेर खाएर हिंड्यो। अस्तु।