फेरि रुन मन लागेको छ।

फेरि रुन मन लागेको छ।

किन किन आजकाल मलाई भारी बोक्दा पनि रुन मन लाग्छ। फेरि रुन मन लागेको छ, उज्यालो देखि टाढा भाग्न मन लागेको छ। बाटोमा कसै संग बोल्न मन लाग्दैन, मान्छेहरु हिंडेको देख्दा नि झर्को लाग्छ, न्यास्रो लाग्छ, गहभरी आँसु आई रहन्छ, भारीले किचेर पो मार्छ कि जस्तो हुन्छ, कतै भीरमा खसेर दुर्घटना पो हुन्छ कि जस्तो लाग्छ, ट्रेकिङ गाइडले गाली गरिहाल्छ कि जस्तो लाग्छ, हिंड्दा हिंड्दै खसेरै मरिन्छ कि जस्तो लाग्छ, निक्कै डर लाग्छ। पर्यटक वा गाइड सरहरुले केही भन्यो भने पनि सार्‍है नै मन दुख्छ। डाक्टर साहेब! मलाई के भाको? कतै मलाई डिप्रेसन भन्ने रोग त भएको छैन? कतै म पागल त भएको छैन? के गरुम म?

डाक्टर साब: तपाईंलाई एङ्जाईटी भन्ने रोग भएको हो, डिप्रेसनको बारेमा धेरै सोच्नु हुंदैन, साधारण लेखा पढी गरेको भरमा डिप्रेसन हो होइन छुट्टाउन सकिँदैन। मनमा धेरै कुरा खेलाएर बस्न हुंदैन। उज्यालोमा बस्नु पर्छ! अनि मन प्रफुल्ल हुने काम आफैले गर्नु पर्छ। घरमा भएको दु:ख जे जति छन त्यसमा अरुलाई दोष दिएर बस्यो भने यस्तो तनाबको शिकार हुने चान्स हुन्छ। ध्यान दिएर भारी बोक्नुस, चिन्ता नगर्नुस, बर्तमानमा बस्नुस। पीर नलिनुस। भोलि के हुन्छ न सोच्नुस। समय बलवान हुन्छ। संधै यस्तै हुंदैन। आफुलाई भएको कुराहरु मिल्ने साथीहरू संग सेयर गर्नुस है। मन हल्का हुनु पर्छ। सफा हुनु पर्छ। अस्तु।