का...! म ट गजबै भयो बा ! संधै बोल्न गाह्रो मान्ने साउबाले ग्यास लिन आउ भनेर ल्यायो भने। हे हे म ट झ्वाम्म हाम्फालेर ग्यास पसलमा गयो हई ! छि मबु ! ट्यां ट म भन्दा अगारी, ए ! कटिका मान्छेहरु लाइनमा बसिरा भन्या। म ट ट्वां। ए साउ ! टिम्ले ग्यास लिन आउ भनेर म हाम्फालेर डौडेर आयो हइ ! याँ ट यत्रो लाइन पो रेछ।
तेइ त ! अरे म पनि डेराबाट अफिस जान लागेको मन्छे। काम छ्डेर आएको छु हजूर। अब एकछिन धीला भएर के भो ? अफुले खानको सट्टा साटु खएर अफिस जानू परेछ हजूर।
ए साउबा ! अलि छिनमा आन्छु नि। एउट सिलिन्डर राखी दिनुस न है!
तेस्का बाजे ! मेरो बाउलाई त राखी दे को छैन, तँ चाहिँ कुन ससुरा हो? राख्दिन। चाहिन्छ भने अइले नै लिएर जा नत्र बैशाखमा लिन आ।
मेरो भन्दा अगाडिको पालो आएको ग्राहकले एक सिलिन्डरको पैसा दियो। साउजिले पांच रुप्पे माग्यो। किन थप पाँच? भनेर पालो ग्राहकले सोध्य्यो।
साउजी जंगिदै, तेरो बाउलाई फोन गर्दा सित्तैमा गर्छ? यत्रो मान्छेहरुलाई फोन गर्दा पैसा लाग्दैन? हुन पनि फोन गरि गरि बोलाएको यो पहिलो अवसर हो त्यो पनि यस्तो क्राइसिसमा।
मेरो पालोमा खुरुक्क केही नभनी साउजी धन्यवाद भनेर पैसा बुझाएर ग्यास लिएर आउंदा, एउटी दिदिले ओहो यस्तो संकटको बेलां ग्यांस पाउदाको छुट्टै मज्जा आउँछ हगि बाबू भन्नू भो। मैले नि उम! भनेर आएं।
भवतु सब्ब मंगलम।
No comments:
Post a Comment