Bad Habits

Have you ever notice your bad habits? When I talked with my friends and families, I found following bad habits noticed with conscious. What are yours? Let us share and quit now.

First list them now and let's see which one can be removed immediately. Act now. Start now.

1. Abusing authority
2. Arguing
3. Always Drunk
4. Bullying
5. Back biting
6. Boasting
7. Cheating
8. Chain smoking
9. Chewing gum at office
10. Disturbing
11. Dominating
12. Drinking with noising sip
13. Drug addict
14. Excessive internet
15. Excessive TV watching
16. Eating with noise
17. Entering without knocking the door
18. Fraud
19. Flirting
20. Grudging
21. Gossiping
22. Interruption
23. Jealous
24. Late night sleeping
25. Late wake up
26. Littering
27. Long chatting on phone
28. Lying
29. Making excuses
30. Misleading
31. Movie addict
32. Nail biting
33. Nagging
34. No flush after using toilet
35. No interest in learning
36. Nose picking
37. Not feeling responsibility
38. Not accepting mistakes
39. Not listening
40. Procrastinating
41. Short Temper
42. Spitting
43. Stealing 
44. Sleeping in work space
45. Shouting publicly
46. Scolding in public
47. Too much eating
48. Tobacco addict
49. Talking loudly
50. Unnecessary discussion 

Let's start to remove at least one from today. Act now. Keep your promise.

Best of luck. 

मट्टीतेलको लाइन

एक जमाना थियो | हामी मट्टीतेल लिन लाइनमा बस्नु पर्थ्यो | एक दिन लाइनमा बस्दा खेरि पछाडिको भुंदेवाल महानुभावले अगाडिको दुब्लो पातलो महानुभावलाई  छिन छिनमा धकेलेको भन्ने आरोप प्रत्यारोप भएछ | दुब्ले जीले पछाडिको भुंदेजीलाई पटक पटक आँखा तरे पनि मतलब नै गर्दैनथ्यो |

लाइन अगाडि सरेर एकै छिन टक्क अडयो भने, फेरी धकेलेको महसूस हुने भएकोले, दुब्ले जीले यो त सार्है नै भएन भनेर मुखै फोरेर पछाडिको भुंदेवाल जीलाई पहिलो पटक बिनम्र अनुरोध गरेछ : "ए दाई मलाई यसरी छिनछिनमा किन धकेल्नु हुन्छ हँ ? देख्न्नु भएन यति लामो लाईन छ | तपाइँले धकेलेर लाईन छोत्तिने होइन क्यारे |"

भुंदेवाल : मैले तपाइँलाई धकेलेकै छैन | मेरो पनि आँखा छ नि यत्रो लाईन छ भनेर | खोइ मैले त धकेलेको छैन | तपाईको आँखा, आँखा, मेरो आँखा चाहिं गुच्चा हो र ?

एकछिन पछि फेरी पहिले जस्तै धकेलेको महसूस भयो | " हैन ! यो त सार्है भो दाजु यसरी मलाई दुब्ले भनेर धकेलेको हो कि जिस्काको ?"

एकछिन हंगामा भयो | वरपरका लाइनमा बसेकाहरुले यस्सो छानविन गर्न थाले | दुब्लेले आरोप लगाएको बारे सत्य तथ्य के हो, भुंदेले बिरोध गरेको गर्यै छ | फेरी प्रत्यक्षदर्शीहरुले पनि ठेलेको त छैन है भनेर सहि थपे भुंदेको समर्थनमा | लौ त भैगो भनेर सबै चुपचाप लागे |

लाईन टसमस चल्न नै नसक्ने गरि ठेलमठेल रहेछ | बिचरा भुंदेले सास फेर्दा भुंदेको पेटले त्यो दुब्लेको ढाडमा ठेलेर दुब्ले अगाडि पछाडि ठेलिँदो रहेछ | त्यसैले दुब्लेले ठेलेको महसूस गर्दो रहेछ र फेरी आँखा तरे | बिचरा भुंदे कायल भएर भन्यो "ए भाई त्यस्तो आँखा नटर न, मैले सास पनि फेर्न नपाउने? 

दुब्ले अक्क न बक्क भए | अस्तु |

Etiquettes at pilgrimage centres

Etiquettes to visit Buddhist Viharas, Monasteries and Hindu Temples in Nepal

There are number of Buddhist Viharas, Monasteries and innumerable deities in the Hindu religion in Nepal. If you are planning to visit inside, please follow these general codes of conducts.

1. People from all around the world are allowed to enter inside Buddhist Viharas and monasteries.

2. Be aware that Hindu temples generally do not allow non Hindu visitor. Please take permission from local guthi (Office) before entry.

3. Devotees can offer various things such as flowers, fruit, coconut, sweets, candle, oil lamp, incenses etc. Hindu pilgrims believe these things will please the Gods and in return god will fulfill their wishes.

4. Remove your footwear outside the viharas, monasteries and temple.

5. Leave your leather jacket, belt, leather goods outside the Hindu temple.

6. Many temples have separate queues for men and women, and you will have to follow it accordingly for Darshan.

7. If you have something to offer to the deity, hand it over to the priest. If the priest gives you anything, accept it with your right hand (avoid taking or giving anything with the left hand). Generally they give “Jal” sacred water, 'prasad' or something edible to eat. Jal & Prasad are considered holy. Do not eat prasad at temple premises.

8. When you finally see the idol as close as you can, join the palms of your hands near the heart into a Namaskar and bow. This is the best minimum you can do in the form of a respectful gesture.

9. Do not attempt to touch any single statues and deities at the temple premises. Keep a descent distance.

10. Photography is restricted in many temples and monasteries. Take permission from the local authority before taking any picture. Watch out for its rules, there may be written outside on notice boards. “Photography prohibited”

11. If you feel like donating, fold the bills and put them with your right hand in the donation box. But remember that no matter how many others are donating or in what quantities, donations are never compulsory and you are never obliged to give any cash.

12. Do respect to the social norms, do not expose your body during temple and monasteries visit. Avoid mini skirt, micro skirt in monasteries and temples.

फसाउने केटी

एकदिन Trans Himalayan Race, Japan मा सहभागिता हुन लागि नेपालमा पनि त्रिपुरेश्वर देखि नगरकोट सम्मको दौड प्रतियोगिता आयोजना गरेको थियो, नेपाल पर्वतारोहण संघले आयोजना गरेको त्यो प्रतियोगितामा पहिलो हुने महिला नै जापानको प्रतियोगितामा सहभागी हुने मौका पाउँथ्यो | त्यसको लागि मैले संघको तर्फबाट डाइटको व्यवस्था गर्नु पर्ने थियो | त्यसै बखत एकजना महानुभाव मेरो कार्य कक्षमा आएर यसो भन्नु भयो, " त्यो फसाउने केटीलाइ बेवास्ता गर है |"

म एकछिन सोंच मा परें र मनमनै सोचें र सोधें " कसले कसलाई फसाएछ, त्यसलाई फेरी मैले किन वास्ता गर्ने बेवास्ता नै गर्छु नि | 

महानुभाव ले फेरी दोहर्याउँदै भन्नु भयो तो फस आउने केटीलाई बे बस्ता गर्नुस भनेको |

मैले बल्ल बुझें त्यो FIRST आउने केटीलाई डाइटको व्यवस्था गर भन्नु भाको रहेछ | म एकछिन अक्क न बक्क भएँ |

तनाव (Tension)

"क्या टेन्सन भो यार । यो काम भोलि सम्म त जसरी भए पनि सिध्याउनै पर्ने भयो यार ।" भनेर कसैले भन्छ भने दुइटा कुरा हुन सक्छ । एक हिसाबले कसैको दिमागले काम गर्न छाड्छ भने अर्को हिसाबले कसैको मगज खुब चल्छ र त्यो कामलाई कसरी सिध्याउने भनी अनेक उपायको खोजी गरेर एउटा नया उपाय निकाल्छ र समस्या समाधान गर्छ । 

हरेक कुराको सकारात्मक र नकारात्मक हिसाबले सोचिने गरिन्छ । यो व्यक्ति व्यक्ति मा फरक पर्छ, हेराईमा पनि फरक पर्छ । कुनै गिलासमा आधा पनि भरेर दुई जनालाई देखायो भने एकले आधा भरेको छ भन्छ भने आर्कोले आधा खाली छ भन्यो भने को ठिक को बेठिक भन्ने ? बास्तवमा दुवै नै ठिक हुन्छ होइन र ? सोचाई, हेराई र काम गर्ने तरिका पनि फरक फरक हुन्छ । अन्तमा रिजल्ट एकै किसिमको पनि आउन सक्छ । कसैले एकै किसिमको काम छिट्टो सकाउन सक्छ भने कसैले समय लगाएर एकदम राम्रो पनि बनाउन सक्छ ।

सकारात्मक टेन्सनले समस्या समाधान तर्फ लैजान्छ भने नकारात्मक टेन्सनले समस्या माथि समस्या थपेर कामको स्वरुप नै बिगार्न सक्छ ।

धेरैनै नकारात्मक कुराहरुले तनावग्रस्त भयो भने के गर्ने त ? तनावबाट उम्कन के गर्ने ? यदि तपाईलाई यस्तो भयो भने के गर्नु हुन्छ ? 

खास गरी यस्तै गर्ने भन्ने त हुँदैन, तर तनाव घटाउन तपाईको समस्या तपाई संगै राख्नु भयो भने भयानक समस्या बढ्दै जान सक्छ र डिप्रेसन को सिकार हुन सक्छ । त्यस्को सत्ता आफुलाई परेको समस्याहरुलाई आफ्नो कुरा मिल्ने साथीहरुसंग सेयर गर्नु भयो भने मन हल्का हुन्छ । त्यस्तो गर्ने हिम्मत भएन भने आफुलाई लागेको नकरात्मक कुराहरु सबै एउटा पानामा लेखेर च्यातचुट पारेर पनि मन हल्का पार्न सकिन्छ, अथवा त्यो पानालाई आगोमा पोलेर पनि मन हल्का पार्न सकिन्छ । तर मध्यपान, धुम्रपान गर्न थाल्नु भयो भने तपाईलाई कुलतले तान्न सक्छ । 

त्यसैले समयमै थाहा पाउनु होस् कतै तपाई पनि तनावमा त हुनु हुन्न ?

अरु पनि उपाय हरु छन् । कडा ब्यायाम गर्न सक्नु हुन्न भने घरको सरसफाई गर्नुस । गमलाको घास उखेल्नुस । किचन गार्डेन छ भने सबै रिस पोख्न झ्याम झ्याम बारी खन्नुस । झ्याल ढोका पुछ्नुस । यस्तो कुराले पनि कसरी तनाव कम हुन्छ भन्नु होला। तर यस्तो काम गर्ने बानि भए पछी एक्लै बसे पनि तपाईको मनमा कुरा खेल्न पाउदैन । शारीरिकरुपमा स्वस्थ हुनु भयो भने मानसिक रुपमा पनि स्वस्थ हुन मद्दत पुग्छ ।

यसरी पनि तपाई तनावबाट मुक्ति पाउन सक्नु भएन भने एक पटक काउन्सेलिंग गर्नुस। अस्तु। 

सोचाई (Thinking)

नमस्कार साथी ! ओहो कत्ति मोटाउनु भएछ भनेर लुरे मान्छेलाई भन्नु भयो भने त्यो मान्छे मख्ख पर्छ | त्यहि मान्छेलाई ओहो तपाईलाई के भयो हँ ? कस्तो दुब्लाउनु भएको ? मधुमेह भयो कि, टि. बी. लाग्यो कि ? भन्नु भयो भने त्यो बिचरा को दिमाग खराब हुन्छ | त्यसमाथी अरु तीन चार जनाले पनि सबैले दुब्लाएछ, किन हो ? भन्यो भने झन् दिमाग खराब हुन्छ र त्यो बिचराले आफैलाई सोध्न थाल्छ, मन मनै घोत्लिन थाल्छ किन म दुब्लाएको होला ? अलिकति मोटाउन पाए त हुन्थ्यो, भन्ने लाग्न थाल्छ | के थाहा त्यहि मानसिकताले त्यो मान्छे डिप्रेसनमा पनि जान सक्छ | 

फेरी त्यहि मान्छेले आर्को सोंच लिएर, जसले जे भने पनि मलाई के मतलब ? मोटाए पनि दुब्लाए पनि कोहि संग केहि लिनु दिनु छैन भन्ने मानसिकताका साथ सकारात्मक धारणा लिन्छ भने त्यो व्यक्तिलाई केहि पनि फरक पर्दैन | उ सन्तुष्ट नै हुन्छ | 

त्यसै गरि अफिसमा पनि कुनै कर्मचारीलाई तपाइँलाई त केहि पनि आउदैन रहेछ | तपाई को काम गर्ने ढंग नै छैन रहेछ भन्यो भने त्यो कर्मचारीले आफ्नो दिमागनै चलाउन छाड्छ र अर्हाएको काम मात्रै गर्छ | त्यो कर्मचारीले न सुझाब दिन्छ न कुनै काम गर्न अग्रसर नै हुन्छ | न त कुनै विचार नै दिन्छ | यस्ता कर्मचारीहरुको झुण्ड जम्मा गरेर मेरो कम्पनीमा यति धेरै कर्मचारी छन् | यति धेरैलाई मैले रोजगारी दिएको छु भनेर कसैले फुर्ति लगाउने गरेको छ भने त्यो कम्पनिको आयु धेरै हुन्न र कम्पनीले चाहेको नतिजा पनि आउदैन |

अर्को तर्फ कर्मचारीहरुलाई समय समयमा तालिममा सहभागी गराउने अलिकति राम्रो काम गर्ने बित्तिकै सार्बजनिक स्थानमा प्रशंसा गरि दिने प्रोत्साहन दिने गरेमा कर्मचारीहरुको मनोबल बढेर अझ बढी मिहेनत गरेर कम्पनीको फाइदाको लागि काम गर्नु  पर्छ भन्ने भावना जागृत हुन्छ |

ब्यबहारिक बिज्ञानमा कुनै कर्मचारीले काम बिगार गर्यो र गाली गर्नु पर्यो भने एउटा कुनामा लैजाने र सम्झाउने गर्नु पर्छ र राम्रो काम गर्यो भने सबैको अगाडि प्रशंसा गर्नु पर्छ भनिन्छ | तर कतिपय कम्पनीमा भने यसको ठिक बिपरित हुन्छ | कर्मचारी लाई बेस्सरी झाप्न सक्यो भने आफु ठुलो मान्छे बनेको अनुभब गर्छन | जुन एकदम बेठिक सोचाई हो | आ आफ्नो सोचाईमा सुधार गर्ने हो कि ! अस्तु |

डिप्रेसन (Depression)

डिप्रेसन भनेको के होला कस्तो बेलामा हुन्छ, कसलाई हुन्छ, किन हुन्छ भन्ने निक्कै खुल्दुली लाग्ने गर्थ्यो । थाहा थिएन मलाई पनि डिप्रेसन भएको भन्ने । कुनै समय थियो, जुनबेला मलाई कार्यालय जाने समय भयो कि टाउको निक्कै भारी हुने, रिंगटा लाग्ने, नाडी को धड्कन नै हराउने, पसिना आउने, ज्वरो नै आए जस्तो हुने, रक्तचाप (ब्लडप्रेसर), कहिले निक्कै कम हुने कहिले निक्कै बढ्ने हुने भयो ।

मोटरसाइकल चढेर कार्यालय सम्म पुग्न पनि हम्मे हम्मे हुन्थ्यो। बाटोमा कसैले धक्का दिन्छ कि, गाडीले झ्याम्म हिर्काउछ कि भन्ने डर हुन्थ्यो । कहिले काहीं अगाडीको गाडीलाई धक्का दिएर उछिनेर जाउकि जस्तो लाग्थ्यो । कसैले ओभरटेक गर्यो भने पनि झनक्क रिस उठ्ने पनि हुन्थ्यो ।

घरमा पनि पुगे पछि एकान्तमा बस्न मन् लाग्ने, कसै संग कुरा गर्न मन नलाग्ने, आफ्नो मनमै थुप्रै कुरा खेलाएर बस्न मन लाग्ने भयो ।

कार्यालयमा सामान्य कुरा पनि गाह्रो लाग्ने, अझ टेलिफोनको घन्टी बज्योकी मलाई फुटेको आँखाले पनि हेर्न मन नलाग्ने हाकिमले फेरी किन बोलायो होला भन्ने मनमा त्रास हुने भयो । ग्राहक हरु पनि कहिले जाला जस्तो लाग्ने, त्यो हाकिम को त नाम मात्र लिंदा पनि मलाई रनक्क रिस उठ्थ्यो । हुँदा हुँदा कलेजमा पढाउन पनि जान मन नलाग्ने, गए पनि एकाग्र हुन नसक्ने । क्लास् नै छाडेर जान मन लाग्ने भयो ।

हुन त मैले कर्मचारीहरुलाई डिप्रेसन भयो भने यस्तो हुन्छ उस्तो हुन्छ, फ्रस्त्रेसनबाट कसरी उम्किने भनेर सल्लाह सुझाब समेत दिने गर्ने भएकोलेमा म आफै डिप्रेसनमा जान्छु जस्तो लागेको थिएन ।

एकदिन गंगालाल अस्पतालमा गएर सबै स्वास्थ्य जांच गराउंदा शारीरिक हिसाबमा सबै ठिक छ । एकपटक पल्लो कोठामा गएर काउन्सेलिङ्ग गर्नु पर्छ भनेर डाक्टर साहेबले भन्नु भयो । म संग गएकी मेरी अर्धाङ्गिनिले भनिन " के भयो डाक्टर साहेब मेरो बुढा त खुस्क्यो कि क्या क्या हो?"

डाक्टर: त्यस्तो त होइन एक पटक सर सल्लाह लिंदा के बिग्रिन्छ र भनेर नि । तपाईको बुढालाई शारीरिक रोग केहि लागेको छैन ।

अर्धाङ्गिनि: मतलब मानसिक रोग हुन सक्छ ? ए बुढा ! खुस्क्यो जस्तो छ है मलाई त संका नै लागेको छ है । 

"नकरा बुढी, खुस्के के गर्ने नि ।" एकछिनमा हामी काउन्सेलिंग गर्ने कोठामा पुग्यौं । तरुनी डाक्टर साहेबले हामी दुबैलाई भित्र बोलायो । मलाई हुने र भएका कुरा हरु सबै सुनीन । 

डाक्टर: तपाई माइल्ड डिप्रेसनमा जानु भएछ । आफैलाई सबै थाहा छ भनेर हुन्न । मूल जड के हो पत्ता लगाउनु पर्छ । के कुरा चित्त बुझ्दैन त्यो स्पष्ट राखिदिनुस । जागिर भनेको आफुलाई मन लागे सम्म खाने हो, बाताबरण छैन भने स्वास्थ्य भन्दा ठुलो कुरा केहि हुँदैन । स्वाथ्य छ, स्वस्थ्य हुनुहुन्छ भने जत्ति पनि काम पाइन्छ, स्वास्थ्य नै छैन भने काम को के महत्व । जिन्दगी रमाएर बाँच्नु पर्छ । भन्नु भए पछि मात्र म झसंग भएँ । बास्तब मै म डिप्रेसन मा गएको रहेछु ।

त्यस पछी मेरो घैटो मा पनि घाम लाग्यो । हरेक दिन रसरंग गरेर काम गर्नु पर्ने मेरो जिबनमा एक्कासी नकरात्मक सोचले जकड्न थाल्नु नै डिप्रेसनमा जानु हो भन्ने मैले बुझे पछि मैले काम छाड्नु नै बेस माने ।र काम छाडे पछी सबै ठिक ठाक । अचम्म के भने, मेरो रक्तचाप देखि मुटुको धड्कन सबै ठिक भयो। नकरात्मक सोंच बाट सकारात्मक सोंचमा आएँ । मेरो दैनिक जिबन सामान्य भयो ।

मेरो भनाईको मतलब सबैले जागिर नै छाड्नु पर्छ भन्ने होइन । मन नलागेको काम गरेर डिप्रेसनमा जानु भन्दा आफुलाई मन परेको काम गरेर खुशी खुशी रमाई रमाई काम गर्दा आफ्नो वृत्ति विकासका साथै आफुले काम गरेको कम्पनिको पनि विकास हुन्छ भन्न खोजेको मात्रै हो । अस्तु ।