अति आवश्यक आधारभुत आवश्यकता भनेको खानेकुरो नै रहेछ भन्ने चमत्कारिक कोरोनाले देखाइ दिएको छ। गाँस, बास र कपास तथा नाना, छाना र खाना जे भनेर नारा दिए पनि हुन्छ, पैसाको पोको खल्तिमा राखेर मान्छे जिउन सक्दैन। जतिसुकै धनी मानिस पनि एक छाक खानको लागि तड्पिएको हामीले देख्यौं हेर्यौं।
त्यसैले
१. कृषि उत्पादन, खाध्य सामग्री ओसारपसारमा कडाइका साथ चेक जाँच गरेर पालिकाको सिमा वरपर गर्न दिनु पर्छ।
२. उत्पादन मुलक कल कारखानामा स्वास्थ्य जाँच कडाइका साथ लागु गरेर सम्भव भए सम्म सामाजिक दुरी कायम गराउने प्रत्याभूति गराएर खुला गरिनु पर्छ।
३. स्वास्थ्य कर्मी, सुरक्षा कर्मी, पत्रकार, एम्बुलेन्सका चालक र सहचालकहरूलाई अनिवार्य PPE लगाउन सहयोग गर्नु पर्छ।
४. गाउँ गाउँमा सिंह दरबार भएकोले आफ्नो कर्तव्यबोध गरेर उत्तरदायी भुमिका निभाएर, जो जहाँ छ, त्यहिं खाने र बस्ने ब्यबस्था गर्नै पर्छ।
५. सम्भब भए सम्म घर घरबाट कार्यालय सञ्चालन गर्नु पर्छ।
६. सामाजिक भेटघाट बिल्कुल बन्द गर्नै पर्छ हामी सचेत नागरिकहरुले।
७. नक्कली पास बोकेर डुल्नेहरुको सवारी महिना दिन सम्म चलाउन नपाउने गरी बन्देज लगाउन पर्छ।
८. बिना काम हावा खान निस्कनेहरुलाई श्रमदानको काममा लगाइ दिए हुन्छ।
अरु पाठकहरुले पनि थप गर्नुस है।
यसो गर्दा अलिकति भए पनि लकडाउन खुकुलो गर्न सकिन्न र?
अस्तु।
No comments:
Post a Comment