जाडोको रात। कोठामा एउटा झिंगा झ्यालमा टाँस्सिएर बसिरहेको थियो। जाडोले कठांग्रिएर होला झिंगा हेलिकप्टर झैँ गुडगुडाउंदै उड्न थाल्यो। झ्यालबाट छिरेको चिसो हावाले कालेलाई पनि झन झन सिरकभित्र छिर्न बाध्य बनायो। झिंगा भने तातोपन खोज्दै कालेको नाकको टुप्पोमा थपक्क बस्न आइपुग्यो। नाकबाट निस्किएको तातो हावाको आनन्द लिन झिंगा फेरी-फेरी कालेको नाकमा आइरह्यो।"यो झिंगाको झमेला हटाउनुपर्छ," भन्दै कालेले पहिले फुस्स फुक्यो। काम लागेन।
रिसले झ्याप्प समात्न हात बढायो, झिंगा पनि के कम कालेको हात निस्कंन्जेल छलेर टाप कस्यो। "भएन, अब बत्ती बालेर नै यो झिंगा समात्छु!" भनेर कालेले बत्ती बाल्यो। झिंगा पनि मज्जा मानेर बिजुलीको प्रकाशमा रमाउन थाल्यो। अनि भुईँइ.. आवाज झन ठूलो पार्यो। रिसको झोंकमा कालेले बत्तीमा झ्याम्म हान्यो। बत्तीको बल्ब झ्वाम्म फुट्यो। अब झिंगा हरायो, तर कालेको कोठा भने अन्धकारमय बन्यो। बिजुली बिग्रियो, निद्रा हरायो। "यो झिंगाले मेरो बिजुली फुटायो!" भन्दै झिंगालाई गाली गर्यो अनि सुत्न खोज्यो।
तर झिंगाको गुनगुन आवाज फेरि भुइँतिरबाट सुनियो। कालेको झिंगा मार्ने योजनाले विफल हुँदा एउटा कुरा सिक्यो—रिसले आँखा चिम्ल्याउँछ, तर झिंगाजस्तो झन्झटलाई अल्छी गरेर परिणाम नहेर्दा समस्यामा बढ्न गयो। ध्यान दिएर काम गरेको भए यति ठूला क्षति आफैंले व्यहोर्नु पर्थेन।
ठ्याक्कै यही कुरा समाजमा पनि लागू हुन्छ। कहिलेकाहीं साना कुरामा तातो रिसले अनावश्यक निर्णय गरिन्छ। नतिजा, समस्या समाधान हुँदैन, उल्टै घाटा थपिन्छ। नेताहरुले पनि जनताका साना तिना समस्याहरुलाई नजर अन्दाज गर्छन, जथाभावी गर्छन। अनि उनीहरूलाई थिच्न खोज्दा धेरै हानिकारक परिणाम भोग्नुपर्छ।
त्यसैले सानोतिनो कुरामा रिसको झोंकमा ठूला निर्णय नगर्नुहोस्। साना समस्या भनेर नहेप्नुस समस्यालाई बुझेर समाधान गर्नुस। अस्तु।
