14 December 2025
13 December 2025
नेपाल: पर्यटनको लागि प्राकृतिक डिस्नेल्याण्ड
यदि कसैले तपाईंलाई सोध्यो, “डिस्नेल्याण्ड कहाँ छ?” तपाईंले हाँस्दै भन्न सक्नुहुन्छ, “हं हं, कहाँ हुनु नि! नेपालमा।” किनभने यहाँ मिकी माउस त छैन, तर हिमाल, पहाड, जंगल, नदी, संस्कृति र साहसिक अनुभवको यस्तो मिश्रण छ, जुन संसारका कुनै पनि थिम पार्कले नक्कल गर्न सक्दैन।
नेपालमा बिहान आँखा खोल्ने बित्तिकै सुन्दर हिमाल मुस्कुराइरहेको देख्न सकिन्छ, दिउँसो जंगल सफारीमा गैंडा र बाघसँग आँखा जुदाएर बस्न सकिन्छ र बेलुकी स्थानीय समुदायको परिकार खाँदै सांस्कृतिक नाच हेर्न पाइन्छ। यो त एउटै टिकटमा धेरै खेल खेल्न पाइने डिस्नेल्याण्ड जस्तो भयो, होइन र?
नेपालको अर्को विशेषता भनेको यहाँका मानिसहरू हुन्। यहाँका मुस्कान निःशुल्क छन्, आतिथ्य हृदयबाट आउँछ, र “अतिथि देवो भव:” व्यवहारमा अझै लागू हुन्छ। कहिलेकाहीँ बाटो कता हो? भनेर गाउँमा सोध्दा पनि चिया खाएर जानुस् भने पछि चिया खान बस्नुपर्छ, यो गज्जबको आतिथ्य र बोनस सुविधा हो।
प्राकृतिक सुन्दरता, सांस्कृतिक विविधता र मनोरम अनुभव खोज्ने यात्रुका लागि नेपाल केवल गन्तव्य होइन, जीवनभर सम्झन लायक अनुभव हो। यदि तपाईं कृत्रिम मनोरञ्जनबाट वाक्क दिक्क हुनुहुन्छ र प्रकृतिसँगै रमाइलो गर्न चाहनुहुन्छ भने, नेपालको यात्रा तपाईंको लागि सही छनोट हो।
आउनुस्, तपाईं जुन देशमा बस्नु भए पनि आफ्नो पुर्ख्यौली देश सम्झेर तपाईंका साथीहरु लिएर नेपालको यो प्राकृतिक डिस्नेल्याण्ड घुम्न आउनुस। यहाँबाट फर्किँदा तपाईंको क्यामेरामा फोटो मात्र होइन, मन भरी आतिथ्यका सम्झनाले भरिएको पाउनु हुनेछ। अस्तु।
11 December 2025
09 December 2025
Good Morning Nepal
07 December 2025
गुनासोको पोका
संधै क्याईं क्याईं! क्याईं क्याईं ! गर्ने माइजुको गुनासो, ब्याट्री सकिन लागेको घण्टी जस्तै थियो, सधैँ बजिरहने, तर घरका परिवारका सदस्यहरुलाई भने बानी परिसकेपछि कसैले नसुन्ने। छु मतलब! "यस घरमा मेरो कुरा सुन्ने कोहि छैन," उहाँ भन्नुहुन्थ्यो। "सबैलाई खाना पकाइदिने, खुवाउने जिम्मा मेरो, कर्तब्य मेरो, तर मलाई 'खायौ कि नाइँ' भनेर सोध्ने कोही छैनन्। मतलबी जमात!"
मामालाई यो कुराले च्वास्स, घोच्यो। आखिर, उहाँ पनि त "मतलबी जमात" भित्रै पर्नुहुन्थ्यो। बिहानीको लामो ध्यान र योगाभ्यास सकिएपछी, एका बिहानै, मामाले एउटा क्रान्तिकारी कदम चाल्नुभयो।
"ए सुनिता!" मामाले भान्साकोठाको ढोकामा टाउको छिराउनुभयो, "आज तिमीले बिहान नास्ता खायौ कि नाइँ?"
माइजुले चुल्होमा कुकर बसाल्दै हुनुहुन्थ्यो। मामाको प्रश्न सुनेर उहाँ एक सेकेन्डका लागि चुप्प बस्नु भयो, मानौं कुनै अचम्म हुने र छ की क्या हो भनेर गम्नु भयो। कर्के नजरले मामालाई हेर्नु भयो |
"ओहो, आज त सूर्य पश्चिमबाट उदाएछ कि क्या हो?" माइजुले कुकर चुल्होमा राखेर दुवै हात कम्मरमा अड्याउनुभयो। "तिमीहरूले पकाएर दिन्छ र खाम्ला भनेको भए त, म कता पुगिसक्थें होला! कति हाई सन्चो हुन्थ्यो होला| अहिले सम्म, कहिले एक पटक पकाएर दिएका छौ? मैले नपकाई खानै नहुने तिमीहरूलाई, साँच्चै मेरो याद आएको हो र?" उहाँको आवाजमा वर्षौंको गुनासोको भण्डार थियो जुन एकैचोटि ढ्याम्म बाँध फुटे झैं फुट्यो।
.png)
मामा तीन कदम पछि हट्नुभयो, माइजुको शब्द बाणको प्रहारबाट जोगिन।
"हेर सुनिता," मामाले स्पष्टीकरण दिंदै हात हल्लाउनुभयो, "मैले तिमीलाई पकाएर खुवाम्ला भनेर सोधेकै हैन, तिमीले सधैं गुनासो गरिराख्छ्यौ, 'कसैले सोध्दैनन्' भनेर। त्यसैले, मैले आज 'सोधेको' मात्रै हो। तिम्रो मन राखी दिन खोजेको मात्रै हो| खाना नै पकाएर दिम्ला भनेर त, सोचेको पनि छैन, है ! मैले पकाउन थालें भने मेरो काम कसले गरिदिन्छ नि अफिसमा ?"
माइजु एकछिन अक्क न बक्क हुनुभयो। मामाले गुनासोको मूल कारणलाई हैन, केवल गुनासोको प्रक्रियालाई मात्रै सम्बोधन गरेकोमा उहाँलाई अचम्म पनि लाग्यो।
"मलाई सोध्नुभन्दा राम्रो त, दुई चार चम्चा चिनी हालेर चिया बनाइदिए हुने नि!" माइजुले हताश हुँदै भन्नुभयो।
"अँहँ! सोध्ने काम सकियो," मामाले छड्के मुस्कान दिनुभयो। "अब तिम्रो 'कोही सोध्दैनन्' भन्ने गुनासोको कोटा सकियो, होला हगी? ल म हिँडे।" भनेर खुरुक्क निस्कनु भयो | अनि भन्नु भयो, वाक न प्वाक, तीन माना क्वाप! यस्तालाई गुनासो के गर्ने? अस्तु |